AKLIMDAN GEÇENLER: Korku

Herkese merhaba,

günün birinde kapı çaldı. ''Kargo var adınıza'' dendi. Siparişim gelmiş.

Ama yine de içimde ufak bir KORKU...ya o değilse?

Kapıyı açtım, karşımda genç bir erkek. Elinde ufak bir paket. Gönderen kim diye sorduğumda, beklediğim cevabı verdi. İçim rahatladı.

Kargomu teslim aldım. Ayrıca TC Kimlik numaramı istedi. Aklımda değil, çantamdaki kafa kağıdımda yazılı. Kızım geldi yanıma. Başladı abi'ye soru sormaya.

Ben kapıyı kapatmadan salona gittim, içimde ufak bir KORKU... ya kız kaybolursa?

Kulağıma konuşmaları geldi. Abi her sorusunu yanıtladı gülümseyerek. Zaten kolay kolay gidemez, güvenlik bırakmaz kapıdan. İçim rahatladı.

Genç adam kızımı pek tatlı buldu, allah bağışlasın dedi. Ona kısmet olmamış, keşke talihi bu kadar kötü olmasaymış. Sebebini sordum, başladı anlatmaya. Uçuk bir hikaye. İçime ufak KORKU girdi... ne diye bana anlatıyor? Acaba...

Yok,hayır.

Hikayesi'ni anlatırken gözlerinde birşeyler gördüm. Acısı gerçek. Hikaye uçuk da olsa yine de imkansız değil.

Bir kızı sevmiş Üniversite'de. Hindistan'dan gelmiş bir yıl için. Karşılıklı aşk yaşanmış. Kız dönmüş süresi dolunca. Gözleri yaşlı. Ayrılmışlar ama unutamamış. Genç aşık dayanamamış, peşinden gitmiş o uzak diyara. Bulmuş evini, çalmış kapısını. Açan babası. Kız arkasında. Sus pus duruyor. Oğlanın gözüne bakamıyor.

Romeo toplamış cesaretini, seviyorum kızını evlenmek istiyorum demiş. Baba köpürmüş. ''Benim müslümana verecek kızım yok!! Hepiniz birer terröristsiniz!!'' Def etmiş gencimizi.

İçimdeki küçük ses diyor ki: ''Bunu diyen baba değil. O sözleri söyleyen içinde yatan kocaman KORKU...''

O ara telefonu çaldı. Aşağıdaki sürücü nerede kaldığını soruyor. Özür dileyip koşa koşa asansöre bindi. Ben arkasından ona şans dileyip, umarım herşey düzelir diyorum. Ama nafile.

Düzelmeyeceğini ikimiz de biliyoruz.

Çünkü her taşın altında yatan o KORKU, geceleri kabus olarak üzerimize çöküp bizi uykusuz bırakmaktan çıktı.

KORKU- ülkeleri bölüyor

KORKU- canları alıyor

KORKU- kadınlarımızı esir ediyor

KORKU- masum çocukları öldürüyor

KORKU- diken üstünde yaşatıyor

KORKU- komşuları birbirine düşman ediyor

KORKU- sevenleri ayırıyor

ve daha fazlası...

KORKU kendimizi korumamız için doğanın mekanizması olmasında çıktı.

KORKU bir kelepçe oldu, bizi biryere esir eden. Her anında o buz gibi soğuk his içimizi ürpertiyor, kalbimizi sıkıştırıyor. Bunu alet olarak kullananlar bize gülüyor. Eller ovuşturuluyor, işler tıkırında.

Ama unutmasınlar ki günün birinde KORKU onları da bulacak...